De puber, een vreemd onbekend wezen die van de een op de andere dag in je leven verschijnt.
Die jouw lieve, goedlachse, meewerkende tienerzoon of dochter lijkt te hebben opgeslokt als een of andere alien uit een griezelfilm.  

Soms piept je zoon of dochter nog wel eens uit de huid van dit onbekende wezen en lijkt alles weer vertrouwd zoals het was. Maar vergis je niet; van de 1 op de andere seconde is daar de puber weer die zo snel tussen de verschillende emoties heen en weer schiet, dat hij of zij niet te volgen is.
Probeer dit dan ook niet, maar benader de puber behoedzaam en voorzichtig, met altijd de gedachte in het achterhoofd dat hij of zij zomaar ineens kan veranderen van in een voor jou totaal onbegrijpelijk en onbereikbaar iets.
Verwacht ook niet teveel van dit wezen. Vraag niet wanneer de kamer eens wordt opgeruimd, verwacht niet dat kleding vanzelf in de kast verdwijnt en vraag al helemaal niet of hij of zij even wil helpen met tafel dekken of afruimen.
De puber heeft het al druk genoeg, zonder zich druk te hoeven maken over dit soort onzin.
Zet ook vooral geen foto’s op Social Media van je puber zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke toestemming! Je snapt als ouder toch ook wel dat het echt ‘not done’ is om een leuke foto te plaatsen van je knappe dochter of zoon…
Dat er foto’s van hem/haar worden geplaatst door vriendjes of vriendinnetjes, waarvan jij vind dat die écht niet kunnen, dát staat niet ter discussie…
Bemoei je ook niet met school of huiswerk, met vriendjes of vriendinnetjes. Tenslotte is de puber al zelfstandig genoeg om hier zelf beslissingen over te kunnen nemen.
Daarentegen is de zelfstandigheid ver te zoeken als hij of zij geld nodig heeft en ‘duuhhh’, jij als ouder moet toch weten wanneer je bemoeienis wel is gewenst en wanneer niet….
Bemoei je je wel met dingen die in de ‘no-go’ zone zitten, dan riskeer je de welbekende “eye-roll” .
Het universele gebaar van de puber waarmee vrijwel alles is beantwoordt, zonder woorden…
Ga dus mee in de bewegingen van de puber; zit hij of zij in de goede flow, geniet hiervan, lach mee, maar blijf altijd op je hoede… Dit kan zo maar ineens doorschieten naar de andere kant.
Hangen de mondhoeken van je puber naar beneden en krijg je al een eye-roll voordat je überhaupt iets hebt gezegd, blijf dan uit de buurt en ga niet, ik herhaal; NIET de discussie aan.
Dit is echt zó verspilling van energie… voor de puber uiteraard!! En dat wil jij als goede ouder, je schatje natuurlijk niet aan doen.
Blijf gewoon even uit de buurt, je puber heeft áltijd gelijk, en neem even een moment voor jezelf om dit tot je door te laten dringen.
Als jij weer tot jezelf bent gekomen, probeer je dan rustig weer in de buurt van je puber te bewegen en biedt hem of haar wat te eten aan.
Eten is dé manier om de puber weer in de juiste flow te krijgen. Het tijdstip van de dag maakt hier helemaal niks uit, zolang het maar veel en ongezond is.
Als zelfs een berg ongezond eten wordt geweigerd, dan weet je dat je het echt hebt verknald en kun je alleen nog een schietgebedje doen dat je puber iets anders tegen komt wat nog irritanter is dan jij….
Mocht de puber om de een of andere reden uit zichzelf toenadering zoeken, schrijf dit moment op, koop een kraslot, bedank de hogere machten, want dit is zeer, zeer uitzonderlijk en moet serieus waar, worden vast gelegd!
Koester deze momenten en probeer niet altijd te vaak met weemoed terug te bladeren in de fotoboeken van toen je zoon of dochter nog aanspreekbaar was en soms zelfs nog gewoon deed wat je hem of haar vroeg.
Toen er nog niet een hele dag een donderwolk boven het hoofd van je kind kon hangen en toen het nog een vanzelfsprekendheid was dat bijna alle dagen gezellig verliepen…..

Maar blijf vooral ook in gesprek met je puber. Laat hem of haar weten, dat hoe vaak je de “eye-roll” ook krijgt toegeworpen, hoe vaak hij of zij je negeert of afsnauwt, je toch van hem of haar houd, mét of zonder ‘alien-vermomming.’
Weet dat je zoon of dochter nog ergens verscholen zit en dat, als jij hem of haar de ruimte geeft om zich af te zetten, om fouten te maken en om een plekje te vinden in deze wereld, dat hij of zij dan vanzelf weer tevoorschijn komt.
En als je durft, als je echt lef hebt…; kijk ook eens kritisch naar jezelf: Niet alles ligt aan de puber…..