Believer of non-believer

Ik hoopte dat ik er vanaf zou zijn dit jaar, dat ze oud genoeg was om te beseffen dat er teveel tegenstrijdigheden in het verhaal zaten, waardoor ze van believer in non-believer zou veranderen.. Maar nee hoor, mijn bijna 9 jarige dochter geloofde nog vol overtuiging in Sinterklaas…

Begrijp me niet verkeerd, ik vind Sinterklaas hartstikke leuk, maar nu de oudste 13 werd en de jongste 9 was ik er ook wel een klein beetje klaar mee. Maar nee, Chloë dus nog niet; Vol opwinding toog ze naar de kaai om hem binnen te zien komen, vol enthousiasme zong ze de mooiste liedjes als ze haar schoen mocht zetten, vol overtuiging schreef ze een brief aan Sinterklaas en stopte een wortel voor het paard in haar schoen. En ik, ik ging er maar weer in mee, want hoe klaar ik er ook mee was, ik vind dat een kind er zelf mee moet komen en niet abrupt uit die hele leuke fantasiewereld getrokken moet worden. Dus ik moest weer op zoek naar schoen-kadootjes, schreef in mijn mooiste ‘pieten-handschrift’ brieven terug (die ik heel wat keren moest overdoen, om het niet teveel op mijn handschrift te laten lijken) en verzon van alles aan elkaar om het verhaal kloppend te laten blijven. Want gedurende de weken, waarin ze ook jarig was, dacht ik te merken dat ze haar vraagtekens ging zetten, maar op mijn voorzichtige vragen antwoorde ze dan toch weer als een echte ‘believer’. Ook toen ze de pieten op de sportschool herkende, was haar logische verklaring dat ze vast door Sinterklaas waren gevraagd als hulp-piet. Er was zelfs nog een discussie met Ries die toch nog wat kleine kadootjes voor mij had gekocht en in de zak had gedaan, terwijl we hadden afgesproken dit niet te doen en ik dus niks voor hem had. Hoe moest ik aan mijn dochter verkopen dat mama wel kadootjes kreeg van de Sint en papa niet? (of is dat een gevalletje “duhh!” ) Dus op het laatste moment nog een pot gel en douchegel uit de kast getrokken en ingepakt. Met pakjesavond pakte ik groot uit met een door zwarte piet uitgezette speurtocht buiten, het zou tenslotte de laatste keer zijn… Een heerlijke pakjesavond volgde, de speurtocht viel in goede aarde en Chloë voerde netjes alle opdrachten uit. Een week later zijn we op een verjaardag. Chloë en haar vriendinnetje Lara zijn samen aan het spelen als Lara tegen haar moeder zegt; “Mama, zij gelooft ook niet meer in Sinterklaas hoor!” De moeder vraagt aan Chloë of ik dat verteld had, waarop zij zegt; “Dat wist ik toch al lang!” “En wel allemaal kadootjes gehad”, vraagt de moeder nog, waarop ze doodleuk antwoord; “Dát was juist het leuke ervan!”