Zondagmiddag; Ik loop door het bos met mijn jongste en onze hond.

Ik hoor het gekwetter van de vogels, het ruisen van de wind door de bomen.
Ik luister naar het gekwebbel van mijn dochtertje en ik geniet…. Geniet van alles om me heen, van de rust van de activiteit, van de stilte en van het lawaai.
Af en toe glijdt het warme handje van mijn dochtertje in de mijne en samen genieten we verder…
Wat een geluk dat we zo in het groen wonen, wat een geluk dat we hier samen van kunnen genieten.
Jippie de hond loopt vrolijk verder, aan elk grassprietje ruikend en zwijgend loop ik door.
Dan tussen de dennen hoor ik andere mensen en als we verder lopen zie ik een jong gezinnetje; papa, mama, baby in de draagdoek bij mama op de rug en een kleuter. Mama en haar zoontje lopen heerlijk op blote voeten over het bospad en ik zie ze genieten met z’n vieren. Het jongetje rent heen en weer, op z’n blote voetjes, klimt in bomen en weer terug en ik zie zijn oogjes stralen.
Hier word ik blij van. Blij dat er gelukkig ouders zijn die dit willen meegeven aan hun kinderen. Die op een zondagmiddag de moeite (kunnen) nemen om met de kinderen de natuur in te gaan. Die ze laten ravotten, in bomen laten klimmen, zonder zich druk te maken om kleding, brandnetels en de tijd… Die genieten van elkaar en de omgeving…
Mooi…
Ik loop weer verder, met het warme handje van mijn dochter in de mijne, met een kwispelende en hijgende Jip achter ons aan. We rennen nog even met z’n drieën over de zandheuvels en ik kom weer opgeladen thuis, klaar voor de rest van de dag.