Daar zit je dan weer met je billen in het gras van het voetbalveld.
Je kijkt me aan en je geeft me een blik.
Die blik zegt; “Mama ik kan niet voetballen, ik heb het weer…
Ik heb weer zo’n verdrietig gevoel in mijn buik en dat geeft mij buikpijn. Ik ben dol op voetballen maar ik kan het niet…
Het verdrietige gevoel zorgt er voor dat ik niet kan slapen, niet kan voetballen en dat niets meer leuk is…”
“Lieve zoon, wat is er toch met je aan de hand?” vroegen wij ons als ouders af.
We zagen dat je niet gelukkig was maar we konden je niet helpen…
Toen we hebben we hulp gevraagd aan kindercoach Priscilla van Silly Coaching.
Tijdens het intake gesprek gaf zij aan dat zij dacht dat zij onze zoon zou kunnen helpen.
En geholpen, dat heeft ze zeker!
Onze zoon vond het leuk om naar haar toe te gaan en met het werkboek gingen wij thuis, maar ook op school mee aan de slag.
En na een tijdje werd de blik van onze zoon weer wat blijer.
En na een nog langere periode zagen wij hem weer lachen, zijn grapjes kwamen weer terug.
We gingen elkaar weer begrijpen…
Nu, na ruim een half jaar, kunnen wij zeggen: Onze zoon is er weer!
Hij rent, voetbalt, slaapt, lacht, maakt grapjes en is weer ondeugend;
Je zegt nu nooit meer dat je buik in pijn hebt en het verdrietige gevoel is ook weg.
Jongen we hebben je gemist maar wat zijn we blij dat jij er weer bent.
Priscilla van Silly coaching stond altijd voor ons klaar tijdens dit traject.
Zij luisterde, gaf ons tips en trucs en daar gingen wij, samen met Finley, mee aan de slag.
Bedankt lieve Priscilla…