Als ouders zagen ze de dagelijkse worstelingen en maakten ze de woede-explosies van dichtbij mee. Communiceren lukte al een tijdje niet meer. Ergens onderweg waren ze elkaar kwijt gereden en raakten ze elkaar alleen nog met een botsing op elk willekeurig kruispunt waar ze samen kwamen. Van beiden kanten met vol gas, waar rood licht al lang niet meer werd gezien, waar verkeersdrempels werden genegeerd en voorrangsregels werden vergeten.

Zijzelf wilde ook heel graag iets veranderen aan de situatie, maar wist niet hoe en met haar voet op het gaspedaal ging ze door, waarbij ze regelmatig uit de bocht vloog en soms zelfs over de kop sloeg.
Ik nam ze mee, de ouders en hun dochter… Eerst lopend, terwijl we rustig om ons heen keken hoe het landschap er ook alweer uitzag. Gemoedelijk naast elkaar op dezelfde weg.
Bij de kruispunten was er extra aandacht. Aandacht om allemaal dezelfde afslag te nemen en oog te hebben voor de stoplichten en andere weg gebruikers.
Later op de fiets, steeds iets sneller, waarbij de ouders de taak op zich namen om de verkeersregels weer naar boven te halen en zelf ook stil te staan bij alle drempels, slagbomen en verkeersborden. Nu heel bewust soms allemaal een andere richting op, maar met de afspraak om elkaar te laten weten welke afslag er was genomen.
En uiteindelijk gewoon weer allemaal in hun eigen auto, op hun eigen weg, maar zonder elkaar uit het oog te verliezen. Met de voet losjes op het gaspedaal, waar best regelmatig eens even flink gas mag worden gegeven, maar waar ze ook weten wanneer ze het pedaal weer even los mogen laten. Waarbij ze samen de scherpe bochten zullen nemen en kuilen in de weg zullen verkennen. Waarbij ze afremmen voor de ander, durven te toeteren als iemand te snel gaat, en samen weer even gas terug nemen als iemand uit de bocht dreigt te vliegen.

Ik zie ze gaan, zij aan zij en weet dat er nog best wat botsingen zullen volgen. Dat er nog steeds af en toe door rood licht gereden zal worden, dat er soms geen voorrang zal worden verleend en dat verkeersdrempels te snel worden genomen…
Maar ik weet ook dat ze nu zelf heel goed in staat zijn om de auto’s weer recht te zetten, elkaars kleren af te kloppen en de weg te vervolgen in de juiste richting…

Ben jij de communicatie met je kind ook ergens kwijt geraakt en zou je graag weer op dezelfde weg, of in dezelfde auto, jullie reis willen vervolgen, maar weet je niet welke afslag je hiervoor moet nemen? Klik dan hier en wie weet kan ik jullie de juiste richting weer laten zien.