Het is de tijd van positiviteit. Lachte iedereen jaren geleden Emile Ratelband nog uit met zijn “tsjakka”, nu schiet de ene na de andere positiviteits-goeroe uit de grond en gaat iedereen mee in de tsakka van deze tijd.  Alles moet positief, nergens mag je over klagen en als klap op de vuurpijl gebruiken velen het woord mindset dan ook nog graag erbij. Want het is belangrijk om in de huidige tijd een positieve mindset te hebben, om vooral door te gaan, alles van de zonnige kant te bekijken, alle tegenslag te zien als groei, en alle moeilijke momenten moet verwelkomen om er van te leren.
De quotes vliegen dagelijks om je oren en het een na het andere boek wordt geschreven, welke worden verslonden door velen die vervolgens al die positieve informatie de wereld ingooien als de absolute waarheid….
Dankbaarheidsdagboeken worden aangeschaft en volgeschreven, positieve adviezen worden door gegeven. Leuke plaatjes worden gedeeld. Helemaal geweldig toch? Positiviteit is immers iets positief zou je denken…

Ik ben over het algemeen een positief (maar vooral realistisch) denkend mens. Ik ben vrij goed in het denken in oplossingen en vind dit ook een fijne manier om me staande te houden in het leven van alledag.
Ik probeer dat ook mee te geven in mijn praktijk en hou iedereen voor dat je een ander niet kan veranderen en vele situaties ook niet, maar wél hoe jij er mee omgaat.
Ik ben dan ook niet persé tegen al die positiviteits manie die tegenwoordig de toon zet, maar naar mijn mening is heel het positief-denken wel een beetje ‘overrated’ op bepaalde vlakken in onze maatschappij.
Soms is het net of je alles positief moét zien en zie ik zelfs stagnatie en een vervelend gevoel bij mensen bij wie dat even niet lukt. Uitspraken als ‘maar wat is er wél goed gegaan vandaag’, ‘zo erg is het toch niet’, ‘je moet echt gaan werken aan je mindset’ of ‘kijk naar de positieve dingen in je leven’, zal ik dan ook nooit als eerste meegeven aan iemand die zijn of haar misère bij me neerlegt.
Het is namelijk mega vervelend als jij je gewoon even rot* voelt (*zelf in te vullen, omdat ‘rot misschien niet de lading dekt van het gevoel op dat moment, maar ik nu eenmaal op mijn taalgebruik wil letten 😉 ) en je krijgt zo’n uitspraak naar je hoofd waarmee er eigenlijk gezegd wordt; “Hoe jij je voelt is niet oké, wat jij nu ervaart mag er niet zijn.” En weet je wat er gebeurt als vervelende gevoelens er niet mogen zijn? Dan probeer je ze weg te stoppen en ben je er de rest van je leven voor aan het wegrennen.
Je slikt je woorden in, houdt je mond en gaat twijfelen aan jezelf, want wat jij voelt daar is dus blijkbaar geen ruimte voor in het leven. En dat is funest… funest om je op een positieve manier staande te weten houden in het leven.
(En ja hoor, daar is dat cirkeltje)
Want er is niks mis met je rot* voelen (*zelf in te vullen😉) Op dat moment is er niks fijners dan een luisterend oor die je gevoel in de eerste instantie bevestigd. Die terug geeft dat het helemaal niet erg is om je zo te voelen, dat deze gevoelens er mogen zijn.
Want weet je, zulke gevoelens gaan vaak pas weg áls je ze durft te voelen, als je ze compleet doorleeft en ervaart, als je ze compleet leert kennen, als je jezelf de ruimte geeft om even heerlijk te zwelgen. En dat kan niet als jou gelijk verteld wordt dat deze gevoelens niet oké zijn.

Misschien komen dit soort goedbedoelde uitspraken ook voort uit een beetje egoïsme; de ander voelt zich niet prettig bij jouw nare gevoelens en wil daarom dat dit zo snel mogelijk stopt. (of dat jij in ieder geval stopt met zeuren) Maar dat zou er nooit voor mogen zorgen dat jij je gevoel niet durft te uiten.
Positieve mindset gaat namelijk niet alleen maar om opstaan en doorgaan…
Het heeft niet persé te maken met alles positief bekijken en negatieve dingen weg drukken en het heeft al helemaal niks van doen met niet klagen en niet zeuren….

Een goed werkende mindset voor jou betekent een manier van denken waar jij je prettig bij voelt,
terwijl je hier je eigen uitdaging en je eigen randjes in opzoekt.

Waar jij jezelf de ruimte gunt om te voelen wat je voelt, om hier doorheen te gaan, om kennis te maken met deze stofwolk alsof het een nieuwe vriend is, om even te blijven liggen na je struikelpartij. Om even weg te kruipen in je hoekje en de wereld heel even te laten voor wat het is.
Om te ervaren, te doorvoelen, te doorleven…
En vervolgens te weten dat er morgen weer een dag is. Een dag waar alles anders kan en mag zijn.
Een dag waar jij de keus maakt om tevoorschijn te komen uit je hoekje, waar je het stof van je kleren slaat van je struikelpartij, waar je vanonder je dekentje vandaan komt. Waar je je nieuwe vriend een goedemorgen wenst, maar vervolgens duidelijk maakt dat je het op deze dag alleen af kan.
Een dag waarop de zon weer schijnt en je er weer klaar voor bent om de volgende uitdaging aan te gaan.
Een dag waarop jij wel weet op te staan en uit volle borst “Tsjakka” roept bij het opstaan! (Oké, dat is misschien overdreven 😉, maar hé waarom niet? ) En hier vervolgens naar te handelen……

Dus voor alle goedbedoelende Ratelbandjes onder ons; creëer die ruimte, luister naar de ander en laat iemand zijn eigen weg hierin bepalen, maar sluit deze weg niet af door op elk kruispunt hekken van gedwongen positiviteit neer te zetten…